You become the light of your path.....

If you had but the faith of a mustard seed,you could say to this mountain'"Be thou moved'" and so it would be..{Jesus Christ}

Sunday, January 30, 2011

அமைதி உங்கள் மனைவி


சத்தியம் என்னும் தாய், ஞானம் என்னும் தந்தை, தருமம் என்னும் சகோதரன், கருணை என்னும் நண்பன், அமைதி என்னும் மனைவி, பொறுமை என்னும் புதல்வன் இவர்கள் மட்டுமே நமக்கு உகந்த உற வினர்கள் ஆவர்.




*விடாது கடைந்தால் பாலிலிருந்து வெண் ணெய் வெளிப்படும். அதுபோல, இடைய றாத தியானத்தாலும், வழிபாட்டாலும் இறைவன் நம் உள்ளத்தாமரையில் வெளிப்படுவான்.




*தெரியாத ஒருவனுக்கு ஒரு விஷயத்தை தெரிவிக்கலாம். தெரிந்தவனுக்கு அந்த விஷயத்தின் நுட்பங்களைக்கூறி மேலும் தெளிவுபடுத்தலாம். ஆனால், இது நல்லது இது கெட்டது என்று அறியாதவனைச் சீர்திருத்த ஆண்டவனாலும் முடியாது.





*சந்திரன் இரவுப் பொழுதைப் பிரகாசிக்கச் செய்கிறது. சூரி யன் பகல் பொழுதினைப் பிரகாசிக்கச் செய்கிறது. ஒருவன் செய்த தருமம் மூன்று உலகங்களிலும் பிரகாசிக்கச் செய்யும். நல்ல பிள்ளை, பிறந்த குடும்பத்தை பிரகாசிக்கச் செய்கிறான்.

உடல் உறுப்புகள்


மனித உடலின் தலைமை செயலகம் மூளை.

உனக்கு மூளை இருக்கா ? என்று அறிவு இல்லாத செயல்களைச் செய்பவர்களைபார்த்து கேட்கின்றோம். மூளை செயலிழந்தது, மூளை இறப்பு அதனால் மற்றஉறுப்புகள் தானம் செய்யப்பட்டது என அண்மை காலங்களில் பத்திரிக்கைகளில்பார்க்கின்றோம். எனவே மூளை என்ற உறுப்பு, மற்ற உடல் உறுப்புகளின் செயல்இயங்கியல் நிகழ்ச்சிகளிலும், மனம் தொடர்பான அறிவு சார்பான இயக்கங்களிலும்முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது என்பதை உணர முடியும்.

மேல்நாட்டு மருத்துவர்கள் மூளையின் செயல்பாடுகளை பொறுத்து இரண்டு வகையாக பிரித்துள்ளனர்.

1. உடல் இயக்கம் சார்ந்த மூளை (Anatomical brain)

2. மன இயக்கம் சார்ந்த மூளை (Functional brain)

இது தவிர மூளையானது அதன் அமைப்பை பொறுத்து பல பகுதிகளாகபிரிக்கப்பட்டுள்ளது. இது மனிதனின் மிக முக்கிய உறுப்பாக இருப்பதால்மிகவும் பத்திரமாக எளிதில் உடையாத கபால ஓட்டினுள் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

இதன் பகுதிகள்

பெருமூளை, சிறுமூளை, பான்ஸ், முகுளம் என பிரிக்கப்படுகிறது.

ஒரு கணிப்பொறி எவ்வாறு பல்லாயிரக்கணக்கான செய்திகளை சேகரித்துபாதுகாக்கின்றதோ, அதுபோல் மூளையும் நாம் பார்த்தது, கேட்டது, உணர்ந்தது,சுவைத்தது, நுகர்ந்தது என ஐந்து முக்கிய உணர்வு உறுப்புகளின் வாயிலாககிடைக்கும் தகவல்களை தனது செல்களில் பதியவைத்துக் கொள்கிறது. தேவையானநேரத்தில் தேவையான இடத்தில் தேவையான செய்திகளை வெளிக்காட்ட உதவுவது மூளை.

மூளையானது பலகோடிக்கணக்கான (சுமார் 800 கோடி) சிறப்புச் செல்களால் தன்னைஉருவமைக்கிறது. அதன் பெயர் நியூரான். இந்த நியூரான்கள்தான் மூளையின்கட்டளைகளை உடல் செல்களுக்கு கடத்துகிறது. மூளையை சிந்திக்க செய்கிறது.உடலில் ஏற்படும் உணர்வுகளை மூளைக்கு செலுத்துகிறது.

பொதுவாக மூளையானது சராசரியாக வளர்ந்த ஆண்களுக்கு 1400 கிராம் எடை உள்ளது.பெண்களுக்கு அதைவிட சற்று குறைவுதான் (1200 கிராம்) ஆனால் மூளையின்எடைக்கும் அறிவுத் திறனுக்கும் சிறிதும் சம்பந்தம் இல்லை. மூளையில் உள்ளமடிப்புகள் (கைரி மற்றும் சல்கஸ்) அமைப்பை பொறுத்தே ஒரு உயிரின்அறிவுத்திறன் தீர்மானிக்கப் படுகிறது.

பிரதம மந்திரியான மூளை தன்னுடைய வேலைகளைச் செய்ய தன்னுடைய நேரடிக்கட்டுப்பாட்டில் உள்ள பன்னிரெண்டு ஜோடி முக்கிய மந்திரிகளையும் (கிரேனியல்நரம்புகள் எனப்படும் மூளை நரம்புகள்) 31 ஜோடி ராஜாங்க மந்திரிகளையும்(மூளைத் தண்டுவடத்தில் இருந்து கிளம்பும் தண்டுவட நரம்புகள்)நியமித்துள்ளது.

உடலின் முக்கிய உறுப்புகளான இதயம், நுரையீரல் கல்லீரல், மண்ணீரல், கணையம்,சிறுநீரகம் மற்றும் இரைப்பை ஆகியவற்றை வேகஸ் (ஙச்ஞ்தண்) எனப்படும்பத்தாவது மூளை நரம்பின் மூலமாக நேரடியாக கட்டுப்படுத்துகிறது.

இது தவிர நம்முடைய உணர்வுகளை தூண்டுகின்ற வெளிப்படுத்துகின்ற செயல்களானஒலி, ஒளி, மணம், சுவை முதலியவற்றின் உறுப்புகளான காது, கண், மூக்கு,நாக்கு ஆகியவற்றையும் நேரடியாக கட்டுப்பாட்டில் வைத்துள்ளது.

யாகாவாராயினும் நாகாக்க என்பது வள்ளுவர் வாக்கு. பேச்சு என்பது ஒருவரின்நடத்தை, வளர்ப்பு படிப்பு மற்றும் எண்ணங்களை வெளிப் படுத்துகிறது. எனவேவார்த்தையின் வடிவங்களை வேகங்களை, ஏற்ற இறக்கங்களை ஹைபோ கிளாசல்,கிளாளோபெரின்சியல் என்ற முக்கிய அமைச்சர்கள் மூலமாக நேரடிக்கடடுப்பாட்டில் வைத்துக் கொள்கிறது மூளை.

நமக்கு பிடித்தவற்றைப் பார்க்கும்போது, கேட்கும்போது, சுவைக்கும்போதுமுகத்தில் மகிழ்ச்சி தோன்றுகிறது. பிடிக்காதவற்றை கேட்கும்போது முகம்சுருங்குகிறது. பாம்பு, இருட்டு போன்றவற்றை பார்க்கும்போது பயம்முகத்தில் தெரிகிறது. நமது உணர்வுகளை வெளிக்காட்டும் கண்ணாடி முகம்.முகத்தில் ஏற்படும் அஷ்ட லட்சணம் என்று சொல்லப்படும் எட்டுவிதமானபாவனைகளையும் தேவையான சமயத்தில் காட்ட உதவுவது 8வது முக்கிய மந்திரியானமுக நரம்பு (பேசியல் நர்வ்)

இந்த பன்னிரெண்டு ஜோடி முக்கிய மந்திரி நரம்புகளும் முக்கிய இலாகாபொறுப்புகளுடன் மூளையின் நேரடித் தொடர்பில் இருக்க, குடிமக்களாகிய கை,கால், உடல் இயக்கங்களை கட்டுப்படுத்த 31 ஜோடி மூளைத்தண்டு வட நரம்புகளானஇணை அமைச்சர்களை நியமித்துள்ளது. அவர்கள் நாம் நடக்க, நிற்க, ஓட, கைகால்களை அசைக்கக் கூடிய வேலைகளை செய்கிறார்கள்.

இவை அனைத்தும் நியூரான் மூலமாக தங்கள் வேலைகளைச் செய்துகொண்டு இருக்க,சத்தமில்லாமல் மற்றொரு முக்கிய பணியைச் செய்கிறார் நமது பிரதம மந்திரி.

அது தன்னுடைய வேதியல் சுரப்பிகள் மூலமாக மனம் என்ற கண்ணுக்குத் தெரியாதஆனால் நம்மை முழுவதும் ஆளக்கூடிய மாய மந்திரவாதியை தன் கட்டுப்பாட்டில்வைத்திருப்பதுதான் .

வாழ்க்கையில் அனைவரும் வெற்றி தோல்விகளை சந்திப்பது வழக்கமான ஒன்று.ஆனால் தினசரி செய்தித்தாள்களில் பார்க்கும்போது தேர்வில் தோல்வி காதல்தோல்வி, வியாபாரத்தில் தோல்வி அதனால் தற்கொலை செய்து கொண்டனர் எனபார்க்கிறோம்.

தோல்வி அடைந்தவர்கள் அனைவரும் தற்கொலை செய்து கொள்வதுதான் முடிவா?

அல்லது தோல்வி அடைந்த அனைவருமே தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்களா?

இல்லை. பிறகு ஏன் ஓரு சிலர்மட்டும் இந்த முடிவை தேடிக்கொள்கிறார்கள்?

இதற்கு பதில் மனதிடம் இல்லாதது. அந்த மனதிற்கு திடத்தை தருவது மூளையில்சுரக்கக்கூடிய டோபமைன், செரடோனின் மற்றும் அசிடைல் கொலின் போன்றவேதிப்பொருட்களே.

மூளையின் இயக்கச் செயல்களை இந்த வேதிப்பொருட்கள் கட்டுப்படுத்துகின்றது.இதில் குறைபாடு ஏற்படும்போதே மனச்சோர்வு முதல் மனச்சிதைவு வரையிலான மனநோய்கள் ஏற்படுகின்றது. எண்ணச் சிதறல்கள், ஆளுமைக் கோளாறுகள், நடைமுறைகோளாறுகள் முதலியவையும் இதனாலேயே ஏற்படுகிறது.

நமது உடலின் அனைத்து இயக்கங்களையும் மற்றும் மனதின் முழுத் திறனையும்கட்டுப்பாட்டில் வைத்து, ஒரு மனிதனை மிக உயர்ந்த இடத்திற்கு கொண்டுசெல்லும் மூளை மனிதனின் தலைமைச் செயலகம் மட்டுமல்ல.. அவனின் ஆணிவேரும்கூட...

Wednesday, January 26, 2011

யார் குரு?


யார் குரு? ஆனந்தம்
மிகச் சிறந்த சூஃபி ஞானிகளில் ஒருவரான ஹாசன் என்பவரிடம் இறக்கும் சமயத்தில் உங்களது குரு யார் என்று யாரோ ஒருவர் கேட்டார்.
அதற்கு அவர், மிக தாமதமாக இந்த கேள்வியை கேட்டிருக்கிறீர்கள். நேரம் இல்லை. நான் இறந்து கொண்டிருக்கிறேன். என்று கூறினார். அதற்கு கேள்வி கேட்டவர், நீங்கள் பெயரை மட்டும் சொன்னால் போதுமானது. நீங்கள் இன்னும் உயிரோடு இருக்கிறீர்கள், இன்னும் சுவாசித்து கொண்டும், பேசிக் கொண்டும் இருக்கிறீர்கள். நீங்கள் பெயரை மட்டும் சொன்னால் போதுமானது என்று கேட்டார்.
அதற்கு ஹாசன் எனக்கு ஆயிரக்கணக்கான குருமார்கள் இருக்கிறார்கள். நான் அவர்களது பெயரை சொல்வதற்கே எனக்கு பல மாதங்கள் பிடிக்கும் அவர்களைப் பற்றி பேச வருடங்கள் ஆகும். இருப்பினும் மூன்று பேர்களை மட்டும் நான் குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.
அதில் ஒன்று ஒரு திருடர். ஒருமுறை நான் பாலைவனத்தில் தொலைந்து போய் வழி கண்டுபிடித்து கிராமத்தை போய் சேரும்போது நடு இரவாகி விட்டது. பாதி இரவு சென்று விட்டது. கடைகள் அனைத்தும் மூடிக் கிடந்தன. கதவுகள் அனைத்தும் அடைபட்டுக் கிடந்தன. ரோட்டில் மனித நடமாட்டமே இல்லை. நான் விசாரிப்பதற்காக யாராவது இருக்கிறார்களா என்று தேடினேன். இறுதியில் சுவற்றில் உள்ளே நுழைவதற்காக கன்னம் வைத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு திருடனை பார்த்தேன்.
நான் அவரிடம், நான் தங்க இங்கே ஏதாவது இடம் இருக்குமா என்று கேட்டேன். அவர், நான் ஒரு திருடன், நீங்களோ ஒரு சுஃபி ஞானி போல தோன்றுகிறீர்கள். இப்போது தங்க இடம் கண்டு பிடிப்பது மிகவும் கடினம். ஆனால் நீங்கள் விருப்ப்பட்டால் என் வீட்டிற்கு வரலாம், திருடனுடன் தங்க உங்களுக்கு எந்த ஆட்சேபணையும் இல்லையென்றால் என்னுடன் வாருங்கள். என்று அழைத்தார்.
நான் கொஞ்சம் ஒரு வினாடி தயங்கினேன். பின் எனக்கு உரைத்தது. ஒரு திருடன் சூஃபியை பார்த்து பயப்படாத போது ஏன் சூஃபி திருடனைக் கண்டு அஞ்ச வேண்டும். உண்மையில் அவன்தான் என்னைக் கண்டு அஞ்ச வேண்டும். அதனால் நான் அவனிடம் சரி நான் உன் வீட்டிற்கு வருகிறேன் என்று கூறினேன். நான் அவனுடன் சென்று அவன் வீட்டில் தங்கினேன். அந்த மனிதன் மிகவும் அன்பானவன், மிகவும் அருமையான மனிதர். நான் அவருடைய வீட்டில் ஒரு மாதம் தங்கினேன். ஒவ்வொரு இரவும் அவர் திருடுவதற்கு கிளம்பும்போதும், சரி, நீங்கள் உங்கள் வேலையை பாருங்கள், தியானம் செய்யுங்கள், ஓய்வெடுங்கள், நான் என் வேலையை பார்க்கப் போகிறேன் என்பார். அவர் திரும்பி வரும்போது, ஏதாவது கிடைத்ததா என்று நான் கேட்பேன். இன்று எதுவும் கிடைக்கவில்லை. ஆனால் நாளை திரும்பவும் முயற்சிப்பேன். என்று கூறுவார். ஒருநாளும் அவர் நம்பிக்கையிழந்து நான் பார்க்கவேயில்லை.
ஒரு மாதம் முழுவதும் அவர் வெறும் கையுடன்தான் திரும்பி வந்தார். ஆனாலும் அவர் மகிழ்ச்சியாகத்தான் இருந்தார். அவர் நாளை முயற்சி செய்வேன். கடவுள் விருப்பபட்டால் நாளை ஏதாவது கிடைக்கும். நீங்களும் எனக்காக பிரார்த்தனை செய்யுங்கள். இந்த ஏழைக்கு உதவி செய்யுங்கள் என்று நீங்கள் கடவுளிடம் சொல்லுங்கள். என்று கூறுவார்.
மேலும் தொடர்ந்து ஹாசன் சொல்லுகையில் நான் பல வருடங்கள் தொடர்ந்து தியானம் செய்து கொண்டிருக்கையில் எதுவும் நிகழவில்லை. நான் மிகவும் மனமுடைந்து நம்பிக்கையிழந்து இது எல்லாவற்றையும் நிறுத்திவிடலாமா என்று பல சமயங்களில் நினைத்ததுண்டு. கடவுள் என்று ஒருவரும் இல்லை, எல்லா பிரார்த்தனைகளும் மடத்தனம், எல்லா தியானங்களும் பொய் என்று நினைப்பேன் – அப்போது திடீரென அந்த திருடனின் நினைவு வரும். அவர் ஒவ்வொரு நாள் இரவும் கடவுள் விருப்பபட்டால் நாளை ஏதாவது கிடைக்கும் என்று கூறியதை நினைத்துக் கொள்வேன்.
அதனால் மேலும் ஒருநாள் முயற்சி செய்து பார்க்கலாம் என்று நினைத்துக் கொள்வேன். திருடன்கூட அந்த அளவு நம்பிக்கையுடனும் அந்த அளவு நம்பிக்கையுணர்வுடனும் இருக்கும்போது நான் ஏன் இன்னும் ஒருநாள் முயற்சி செய்து பார்க்கக் கூடாது என்று தோன்றும். பலமுறை இப்படி நிகழ்ந்திருக்கிறது. அந்த திருடனும் அவனைப் பற்றிய நினைவும் நான் இன்னும் ஒருநாள் என்று முயல உதவி செய்திருக்கிறது. ஒருநாள் அது நிகழ்ந்து விட்டது. அது நிகழ்ந்தே விட்டது. நான் அந்த திருடனின் வீட்டை விட்டும் அவனை விட்டும் பலஆயிரம் மைல் தூரம் அப்பால் இருந்தேன். ஆயினும் நான் அந்த திசையில் வணங்கினேன். அவர்தான் எனது முதல் குரு.
எனது இரண்டாவது குரு ஒரு நாய். நான் மிகவும் தாகமாக இருந்தேன். தண்ணீர் குடிப்பதற்காக நதியை நோக்கி போய்க் கொண்டிருந்தேன். அப்போது ஒரு நாயும் தண்ணீர் குடிப்பதற்காக நதியை நோக்கி வந்தது. அதற்கும் மிகவும் தாகமாக இருந்தது. அது நதிக்குள் பார்த்தது. அங்கே வேறொரு நாய் இருப்பதை பார்த்தது. – அதனுடைய பிம்பம்தான் – அதைப் பார்த்து பயந்தது. அது குரைத்தது உடனே அந்த நாயும் குரைத்தது. இது மிகவும் பயந்து போய் தயங்கிக் கொண்டே திரும்பி போனது. ஆனால் தாகம் மிகவும் அதிகமாக இருந்ததால் திரும்பி வந்தது, தண்ணீரில் பார்த்தது, அந்த நாய் அங்கேயே இருப்பதை பார்த்தது. ஆனாலும் தாகத்தினால் தண்ணீரில் எட்டிக் குதித்தது, அந்த பிம்பம் கலைந்து போய் விட்டது. தண்ணீரை குடித்து அது ஒரு கோடை காலமாக இருந்ததால் தண்ணீரில் நீச்சலடித்து ஆனந்தப்பட்டது. நான் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தேன். அதன்மூலம் கடவுளிடமிருந்து எனக்கு ஒரு செய்தி வந்ததை புரிந்து கொண்டேன். ஒருவர் எல்லா பயங்களோடும் எட்டிக் குதித்து விடவேண்டும் என்பதை புரிந்து கொண்டேன்.
நான் அறியாததற்குள் குதித்து விடும் ஒரு சமயம் வந்த போது ஒரு பயம் வந்தது. அந்த எல்லை வரை போய்விட்டு தயக்கப் பட்டுக் கொண்டு திரும்பி வந்து விடுவேன். அப்போது அந்த நாயின் நினைவுதான் வந்தது எனக்கு. நாய் எட்டிக் குதிக்கும்போது நான் ஏன் எட்டிக் குதிக்கக் கூடாது என்று தோன்றியது. ஒருநாள் நான் அறியாததற்குள் எட்டிக் குதித்துவிட்டேன். நான் கரைந்து அறியாதது மட்டுமே இருந்தது. அந்த நாய்தான் எனது இரண்டாவது குரு.
எனது மூன்றாவது குரு ஒரு சிறு குழந்தை. நான் ஒரு நகரத்தினுள் சென்றபோது அந்த குழந்தை ஒரு மெழுகுவர்த்தியை ஏந்திக்கொண்டு சென்றது அதன் திரி ஏற்றப்பட்டிருந்தது, மசூதியில் வைப்பதற்காக ஏற்றப்பட்ட அந்த மெழுகுவர்த்தியை கைகளில் எடுத்துக்கொண்டு சென்றுகொண்டிருந்தது அந்த குழந்தை. ஒரு கிண்டலுக்காக நான் அந்த குழந்தையை நீயா இந்த மெழுகுவர்த்தியை ஏற்றினாய் என்று கேட்டேன். அவன் ஆமாம் என்று கூறினான். நான் தொடர்ந்து, அந்த ஒளி எங்கிருந்து வந்தது என்று உன்னால் கூற முடியுமா மெழுகுவர்த்தி எரியாமல் இருந்தது, நீ ஏற்றினாய் ஒளி வந்தது. நீ ஏற்றியபோது பார்த்தாய் அல்லவா அந்த ஒளி எங்கிருந்து வந்தது என்று உன்னால் கூற முடியுமா என்று கேட்டேன். அந்த பையன் சிரித்துவிட்டு, மெழுகுவர்த்தியை ஊதி அணைத்துவிட்டு, இப்போது நீங்கள் இந்த ஒளி எங்கு போனது என்று பார்த்தீர்கள் அல்லவா அது எங்கு போனது என்று எனக்கு கூறுங்கள் என்று கேட்டான். என்னுடைய ஆணவம் சுக்குநூறானது, எனது அறிவு அனைத்தும் பொடிபொடியானது. அந்த வினாடியில் நான் எனது முட்டாள்தனத்தை உணர்ந்தேன். அப்போதிலிருந்து நான் அறிந்தவன் என்பதை விட்டு விட்டேன். என்றார்.
ஹாசன் மூன்று குருக்களைப் பற்றி கூறினார். மேலும் அவர் பலர் இருக்கின்றனர். ஆனால் அவர்கள் எல்லோரையும் பற்றியும் பேச எனக்கு நேரம் இல்லை என்றார்.
ஆம், அது உண்மை. எனக்கு ஒருவர்தான் குரு என்று கிடையாது. ஏனெனில் எனக்கு ஆயிரக்கணக்கான குருக்கள் இருக்கின்றனர். நான் சாத்தியப்பட்ட எல்லா வழிகளிலும் கற்றுக் கொண்டேன்.
நீ அப்படிப்பட்ட விதமான ஒரு சீடன் என்றால் உனக்கு குரு என்று ஒருவர் தேவை இல்லை. ஆனால் நினைவில் கொள், குரு என்ற ஒருவர் இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஆனால் நீ தேர்ந்தெடுத்தாலும் சரி, தேர்ந்தெடுக்காமல் எல்லோரையும் வைத்துக் கொண்டாலும் சரி, நீ ஒரு சீடனாக இருக்க வேண்டியது அவசியம்.
சீடனாக இருப்பது இந்த பாதையில் மிக அவசியமான ஒரு விஷயம்.
சீடனாக இருப்பது என்றால் - கற்க முடிவது, கற்க தயாராக இருப்பது, இந்த இயற்கைக்கு திறந்தவனாக இருப்பது. நீ ஒரு குருவை தேர்ந்தெடுக்கும் போது என்ன நிகழ்கிறது எப்படி கற்றுக் கொள்வது என கற்றுக் கொள்ள ஆரம்பிக்கிறாய். ஒரு குருவுடன் இருக்கும்போது நீ மெதுமெதுவாக லயப்பட ஆரம்பிக்கிறாய். மெதுமெதுவாக நீ இயற்கையுடன் லயப்படுவது எப்படி என கற்றுக் கொள்கிறாய்.
குரு என்பவர் இந்த இயற்கையின் சிறிய வடிவம்தான். குருவுடன் நெருங்கி வர வர நீ அழகு, நேசம், நெருக்கம், அணுக்கம், அன்யோன்யம், ஒப்புக்கொடுத்தல் ஆகியவற்றை பற்றி தெரிந்து கொள்கிறாய். ஒருவரிடம் ஒன்றாக இருக்கும்போது இவ்வளவு ஆனந்தம் கிடைக்கும்போது முழுமையுடன் ஒன்றாக இருக்கும்போது எவ்வளவு ஆனந்தம் கிடைக்கும் என்பதை நீ பார்க்கும் ஒரு நேரம் வரும். குரு என்பவர் ஒரு ஆரம்பம்தான், அவர் முடிவு அல்ல. உண்மையான குரு என்பவர் ஒரு வாசல்தான், நீ அவர் மூலம் சென்று கடந்து போக முடியும். உண்மையான குரு நீ அவரை கடந்து செல்ல உதவுபவர். .................................................................................ஓஷோ

Tuesday, January 25, 2011

Mystics of our brain and mind


Meditation mapped in monks
Scientists investigating the effect of the meditative state on Buddhist monk's brains have found that portions of the organ previously active become quiet, whilst pacified areas become stimulated.
Andrew Newberg, a radiologist at the University of Pennsylvania, US, told BBC World Service's Discovery programme: "I think we are poised at a wonderful time in our history to be able to explore religion and spirituality in a way which was never thought possible."
Using a brain imaging technique, Newberg and his team studied a group of Tibetan Buddhist monks as they meditated for approximately one hour.
When they reached a transcendental high, they were asked to pull a kite string to their right, releasing an injection of a radioactive tracer. By injecting a tiny amount of radioactive marker into the bloodstream of a deep meditator, the scientists soon saw how the dye moved to active parts of the brain.
Sense of space
Later, once the subjects had finished meditating, the regions were imaged and the meditation state compared with the normal waking state.
The scans provided remarkable clues about what goes on in the brain during meditation.
"There was an increase in activity in the front part of the brain, the area that is activated when anyone focuses attention on a particular task," Dr Newberg explained.
In addition, a notable decrease in activity in the back part of the brain, or parietal lobe, recognised as the area responsible for orientation, reinforced the general suggestion that meditation leads to a lack of spatial awareness.
Dr Newberg explained: "During meditation, people have a loss of the sense of self and frequently experience a sense of no space and time and that was exactly what we saw."
Prayer power
The complex interaction between different areas of the brain also resembles the pattern of activity that occurs during other so-called spiritual or mystical experiences.


Dr Newberg's earlier studies have involved the brain activity of Franciscan nuns during a type of prayer known as "centring".
As the prayer has a verbal element other parts of the brain are used but Dr Newberg also found that they, "activated the attention area of the brain, and diminished activity in the orientation area."
This is not the first time that scientists have investigated spirituality. In 1998, the healing benefits of prayer were alluded to when a group of scientists in the US studied how patients with heart conditions experienced fewer complications following periods of "intercessory prayer".
Inner world
And at the annual meeting of the American Association for the Advancement of Science in Boston last month, scientists from Stanford University detailed their research into the positive affects that hypnotherapy can have in helping people cope with long-term illnesses.
Scientific study of both the physical world and the inner world of human experiences are, according to Dr Newberg, equally beneficial.
"When someone has a mystical experience, they perceive that sense of reality to be far greater and far clearer than our usual everyday sense of reality," he said.
He added: "Since the sense of spiritual reality is more powerful and clear, perhaps that sense of reality is more accurate than our scientific everyday sense of reality."












Monks help scientists study brain
Buddhist monks from South Asia have been giving scientists an insight into the workings of the human brain.
They took part in a conference at the Massachusetts Institute of Technology, which explored visual perception with the aid of images on a computer screen.
The monks - including the Dalai Lama - were drafted in to help.
The scientists were trying to find out if concentrating intently on an image had any effect on brain patterns.
The monks, as experts in meditation techniques, were seen as perfect subjects for the tests.
"What science and Buddhism really share is the goal of understanding the nature of reality," Adam Ingle of the MindLife Institute, who organised the experiment, told BBC World Service's Reporting Religion programme.
"The difference is that science uses the scientific method and a lot of technology and objectives - it starts from the outside and probes the nature of reality.
"Buddhism uses the human mind, reformed through meditation, starting from the inside, looking at the same questions."
Hypothesis
The conference was part of an ongoing experimental project.
"Our hypothesis has been that a collaboration - a genuine collaboration between the two - in investigating the mind would be very helpful and beneficial," Dr Ingle explained.

These practices actually lead to better states of well-being

Although some may see a contradiction between science, which measures and verifies, and Buddhism, which is experiential, Dr Ingle added that he felt Buddhism had a great deal to offer in attempting to understand the brain.
"If you're a Western scientist investigating the mind, does it make any sense to you to have what we're calling the Olympic athletes of mental training on your research team?" he pointed out.
"The brain imaging technologies that have been developed are enabling the scientists to objectively verify what these guys are saying."
Scientists recently announced that experiments suggested that Buddhists, who try to focus on achieving inner peace, really did seem to enjoy life more.
Dr Ingle said part of what he was doing would try to find how and why this was happening.
"At this level what's happening is that we're trying to find out whether these mental practices that these monks have been doing are creating brain changes - actual structural changes in the brain - over a period of time," he said.
"If so, where do those changes reside and what are the possible effects of them?
"On a longer-term basis, it may well be very true and that seems to suggest that these practices actually lead to better states of well-being, better states of health - and in some of the experiments, it's shown to increase the immune function."

ஓம் அருணாசலா சிவ ஓம்


அண்ணாமலையில் அன்னதானம் செய்யுங்கள்;நிம்மதியாக வாழுங்கள்


சாதாரண கோயில்களில் ஒரு வருடம் தொடர்ந்து செய்யப்படும் அன்னதானத்தால்
என்ன புண்ணியம் கிடைக்குமோ, அதை விட அதிகமான புண்ணியம் காசியில்
...ஒரே ஒரு நாள் ஏழை ஒருவனுக்கு அன்னதானம் செய்தால் கிடைத்துவிடும்.
காசியில் ஒரு ஆண்டு முழுக்க செய்யப்படும் அன்னதானம் தரும் புண்ணியத்தை
விட அதிக புண்ணியம் திரு அண்ணாமலையில் ஒரே ஒரு சாதாரண நாளில் அன்னதானம் செய்தால் கிடைத்துவிடும்.

திருஅண்ணாமலையில் துவாதசி திதியன்று ஏழை ஒருவருக்கு செய்யப்படும்
அன்னதானமானது, அன்னதானம் செய்தவரின் வாழ்நாள் முழுக்க அன்னதானம்
...செய்த பலனைத் தரும் என்பது அண்ணாமலையாரின் வாக்கு.ஆதாரம்:
அருணாச்சல புராணம்.எந்த மதத்தைச் சேர்ந்தவராக இருந்தாலும் திரு அண்ணாமலையில் இந்த நாட்களில் வரும் நேரத்தில் ஒரு முறை அன்னதானம் செய்தாலும் போதும்.நமக்கு மறுபிறவி
கிடையாது.
அன்னதானத்தைப் பொறுத்தவரையில் திரு அண்ணாமலைக்கு இதில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நாளுக்கு முதல் நாளில் வந்து,சமைத்து அவற்றை பொட்டலங்களாக கட்டிவிடுவது நன்று.அப்படி கட்டப்பட்ட உணவுப்பொட்டலங்களை கி...ரிவலப்பாதையில் வசிக்கும் துறவிகளுக்கு வழங்கலாம்.கடன் அல்லது நோய் அல்லது எதிரி அல்லது வறுமை அல்லது முன்வினை
இவற்றில் ஏதாவது ஒன்றால் நாம் அல்லது நம்மைச் சார்ந்தவர்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர் என்பது உண்மை!
ஏதாவது ஒரு நாளில் ஒரே ஒரு முறை துவாதசி அன்று
திரு அண்ணாமலைக்கு வந்து அன்னதானம் செய்து உங்களின் கஷ்டங்கள்,
முன்வினைகளை நீக்கி நிம்மதியாகவும்,செல்வச் செழிப்புடனும் வாழ்க.....

Tuesday, January 18, 2011

இந்துக்காலக் கணக்கீடு





அறுபது நொடிகள் ஒரு நிமிடம்

பதினைந்து நிமிடங்கள் கொண்டது ஒரு காஷ்டை

பதினைந்து காஷ்டைகள் கொண்டது ஒரு கலை

முப்பது கலைகள் கொண்டது ஒரு முகூர்த்தம்

முப்பது முகூர்த்தங்கள் கொண்டது ஒரு திதி

முப்பது திதிக்கள் கொண்டது ஒரு மாதம்

இரண்டு மாதங்கள் கொண்டது ஒரு ருது

மூன்று ருதுக்கள் கொண்டது ஒரு அயனம்

இரண்டு அயனங்கள் கொண்டது ஒரு வருடம்

இவை விஞ்ஞானபூர்வமாக நிரூபிக்கப்படும்போது உலகம் முழுவதும் பின்பற்றப்படும் தற்போதைய குறைகள் கொண்ட கிரிகோரியன் காலண்டர் முறை வழக்கத்திலிருந்து நீக்கப்பட்டு,இந்துக்காலக்கணக்கீடு முறை எல்லா மதம்,எல்லா நாடு,எல்லா மொழி,எல்லா இன மக்களாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும்.இந்நிலை கி.பி.2025க்குள்ளாகவே நடைமுறைக்கு வந்துவிடும்...

தமிழர் திருமணம்


நீண்டி நெடிய வரலாற்றையும், பண்பாட்டையும் தந்த தமிழனத்திற்கென்று திருமண முறை என்பது எப்படிப்பட்டதாக இருந்தது. அதேபோல தமிழருக்கென்று இறந்தவர்களுக்கு செய்யக் கூடிய காரிய முறை ஏதாவது இருக்கிறதா?

ஜோதிட ரத்னா முனைவர் க.ப.வித்யாதரன்: நமக்கென்று சில முறைகள் இருக்கிறது. தமிழர் பண்பாடு, வேளாளர் முறை என்றெல்லாம் சங்ககால நூல்களில் கூறப்பட்டிருக்கிறது. இதில் பெரியவர்கள்தான் மிக மிக முக்கியம். மங்கள நாண் என்று சொல்கிறோமே தாலி, அந்த மங்கள நாணை பெரியவர்கள் கையால் எடுத்துக் கொடுப்பார்கள். பெற்றோர், அதாவது மணமகன், மணமகள் பெற்றோர், அதே நேரத்தில் அந்த பெற்றோருக்குப் பெற்றோர். தாத்தா, பாட்டி, பூட்டன் அவர்கள் கரங்களால் எடுத்துக் கொடுத்து, பிறகு மேள தாள வாத்தியங்கள் முழங்க சூட்டுவது என்பது வழக்கமாக இருந்ததுள்ளது.

நடைமுறையில், நடுவில் ஆரியர்கள் வருகை. அதன்பிறகு பார்க்கும்போதுதான் அக்னி வளர்த்தால், மந்திரங்கள் ஜெபித்தல், வேத மந்திரங்கள் ஓதுதல் இதெல்லாம் வந்தது. அதற்கு முன்பு பார்த்தால் பெரியவர்கள் வாழ்த்து கூறுவார்கள். பதினாறும் பெற்று பெரு வாழ்வு வாழ்க என்று அவரவர்கள் மனதிற்கு பட்டதுபோல் வாழ்த்துக் கூறுவார்கள். நம்முடைய தமிழர் பண்பாட்டு முறை என்பது இதுதான். இதில் ஓதுவார்கள் இருப்பார்கள். அவர்கள் தேவாரம், திருவாசகம் ஓதுவார்கள். இதில், மங்கள நாண் பூட்டிய பிறகு பாட வேண்டிய பாடல் என்றெல்லாம் உண்டு. அந்தப் பாடல்களை அவர்கள் எல்லா வளங்களும் பெற்று வளமோடு வாழ வேண்டும் என்று பாடுவார்கள். இதுதான் முறையாக இருந்தது. இதில் வளர்பிறை அதிகமாக பார்க்கப்பட்டது. தமிழர் திருமணம் எல்லாம் வளர்பிறையை வைத்துதான், அதாவது சந்திரனை அடிப்படையாக வைத்து பார்க்கப்பட்டது. தேய்பிறையில் திருமணம் நிகழ்த்துவதில்லை. அப்பொழுது நெருப்பு வளர்க்கிறதோ, தீ வளர்க்கிறதோ, வேதங்கள் ஓதுவதோ அதெல்லாம் இல்லாமல் இருந்தது. இது நடுவில் வந்ததுதான்.

அதேபோல, அடக்கம் செய்வது என்று பார்த்தீர்களானால், ஈமச் சடங்கு செய்வது, திருமூலர் தன்னுடைய திருமந்திரப் பாடல்கள் சொல்லியிருக்கிறார். யாரையுமே எரிக்கக் கூடாது. அடக்கம்தான் செய்ய வேண்டும் என்று அவர் சொல்கிறார். இப்பவும் சில சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அடக்கம்தான் செய்கிறார்கள். கல் உப்பு இருக்கிறதல்லவா, அதை பரப்பி, உயிர் நீத்தாரை அமர்ந்த நிலையில் வைத்து பத்மாசனம் என்று சொல்வார்கள் அந்த நிலையில் வைத்து, கிழக்கு நோக்கி முகம் இருப்பது போல் வைத்து சுற்றி விபூதிப் பெட்டகத்தால் நிரப்பி அடக்கம் செய்வார்கள். இதுதான் திருமூலர் சொல்லியிருக்கும் அடக்கம் செய்யும் முறை. இது, நம்முடைய எலும்புகள் சீக்கிரம் மண்ணோடு மண்ணாக மக்கி தாவரங்கள் முளைப்பதற்கான வழிவகைகளை கொடுக்கும். அதாவது எந்தவிதமான மாசும் படாமல். எரிக்கும் போது புகையெல்லாம் வருகிறது. இதனால் மாசுபடுகிறது. இந்த எரித்தலும் வேதம் ஓதுபவர்கள் வருகைக்கு பின்னர்தான் இந்தப் பழக்கமும் வந்தது. அதற்கு முன்பு எல்லாமே அடக்கம்தான். யாரையும் எரிப்பது என்பது கிடையாது. நடுவில் வந்ததுதான் எரிக்கும் பழக்கம். தமிழர்களுடையது அடக்கம் செய்வதுதான். அதற்கு சில பாடல்கள் தேவாரத்தில் இருந்து பாடுவார்கள். இவருடைய ஆன்மா முக்தி அடைய வேண்டும் என்று பாடி நல்லடக்கம் செய்வார்கள். இதுதான் முறையாக இருந்தது.

காரியம் என்று சொல்கிறார்களே, 16வது நாள்...

அது நீத்தார் நினைவு நாள். அதாவது 16வது நாள் என்பது என்ன? அந்த திதி வருவதுதான். எந்த ஒரு திதியாக இருந்தாலும் 14 நாள் கழித்து வந்துவிடும். அமாவாசைக்கு அடுத்த 14வது நாள் பெளர்ணமி. திதியை அடிப்படையாக வைத்துதான் அந்த நினைவு நாளை கடைபிடித்தார்கள்.

Monday, January 17, 2011


ஓஷோ: இந்த உலகத்தின் கடைசி மதத்தை உருவாக்கிய இந்து

ஓஷோ சாகரத்தின் சங்கமமாக கருதப்படுகிறார்.இவர் கி.பி.1911 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவில் புனே அருகில் உள்ள குச்வாடா என்ற கிராமத்தில் பிறந்தவர்.இவரது ஆளுமையைச் செதுக்கியவர் இவரது பாட்டி!!!
இதனால்,21 வயதிலேயே தத்துவத்தில் எம்.ஏ.முடித்தவர்.இவரது சிந்தனைக்கு ஏற்ற இடமாக அமெரிக்கா இருந்தது.இவரது போதனைகள் மிக யதார்த்தமானதாக இருக்கின்றன.இதனால்,அமெரிக்க அரசாங்கமேஇவரைப்பார்த்துப் பயந்துபோனது.இவர் 64,000 ஏக்கரில் ரஜனீஷ்புரம் என்ற நகரத்தையே உருவாக்கினார்.(அமெரிக்காவில்தான்).உலகிலேயே அதிகமான மெர்ஸிடஸ் பென்ஸ்கார்கள் வைத்திருந்தவர் என்ற கின்னஸ் சாதனையை இவர் படைத்தவர்.அத்தனையும் இவர் மீதான பாசத்தால் இவரது அமெரிக்க சீடர்கள் அன்பளிப்பாக கொடுத்தவை.
இந்தியாவை விட்டுச்செல்லும்போது இவர் தனதுதாய்நாட்டின் பெருமையை உணரவில்லை.உலகம் முழுக்கச் சுற்றிய பின்னர்தான் ,தனது தாய்நாடான இந்தியாவின் அருமை பெருமை புரிந்தது.அதன்விளைவாக,இவர் எழுதிய புத்தகமே ‘நான் நேசிக்கும் இந்தியா’.சுமார் 500 பக்கங்கள் கொண்ட இந்த புத்தகம் இந்தியாவின் ஆன்மாவை நம் ஒவ்வொருவருக்கும் காட்டுகின்றது.
இவர் சொல்வது என்னவெனில்,மதத்தலைவர்களும்,அரசியல்வாதிகளும் கூட்டுசேர்ந்து, ‘காமம் ஒரு கொடூரமான பாவம்’
என இந்த பூமியையே நம்ப வைத்துவிட்டனர்.அதனால்தான் நாம் அனைவரும் மனநோயாளிகளாக வாழ்ந்து சாகிறோம்.ஆனால்,காமம் தான் நம்மை இயக்கும் சக்தி என விளக்குகிறார்.
எனது அனுபவப்படி,ஓஷோவைப் புரிந்துகொள்ளவேண்டும் எனில் முதலில் “ஓஷோ:வார்த்தைகளற்ற மனிதனின் வார்த்தைகள்”என்றபுத்தகத்தை முதலில் வாசிக்க வேண்டும்.அடுத்ததாக, “காமத்திலிருந்து கடவுளுக்கு”என்ற புத்தகத்தை சுமார் 50 முறையாவது ஒவ்வொரு மனிதனும் வாசிக்க வேண்டும்.சிந்தனைத் தெளிவு கிடைக்கும்.
இவரது புத்தகங்களில் ஒன்று “மறைந்திருக்கும் உண்மைகள்”=இந்தப்புத்தகத்தை நான் முதன்முதலில் வாசித்தபோது அன்று இரவு முழுக்க தூங்கவேயில்லை.இவ்வளவு சீரும் சிறப்பும் மிக்க எனது இந்துதர்மத்தைப் பற்றி ஏன் பலருக்குத்தெரியவில்லை? தெரிந்தால் தன்னம்பிக்கையின்றி வளரும் இந்திய இளைஞர்கள் தங்களது முழுசக்தியையும் உணர்ந்துகொள்வார்களே!

(ஆக,அரசியல் அக்கப்போர்கள் இந்துதர்மத்தின் பெருமைகளை நமது நாட்டுமக்கள் தெரிந்துகொள்ளாமல் தடுப்பதில் மிகவும் கவனமாக இருக்கின்றன.மக்கள் முட்டாள்களாக இருக்க,இருக்க அவர்களின் அரசியல் வியாபாரம் செழிப்பாக ஓடும் என்பதில்தான் கவனமாக இருக்கின்றனர்.
அதன்பிறகு,நான் இந்த புத்தகத்தை இதுவரை 100 தடவைக்கும் மேல் வாசித்துவிட்டேன்.)
இந்துதர்மக் கோட்பாட்டின்படி, 84 லட்சம் வகையான உயிரினங்கள் இருக்கின்றன.நவீன,உயிரியலும் இதை உண்மைதான் என்பதைக் கண்டறிந்துள்ளது.இதில் குறிப்பிடத்தக்க அம்சம் என்னவென்றால்,மனிதன் ஒவ்வொருவரும் இந்த 84 லட்சம் உயிரினங்களாகப்பிறந்தப்பின்னர்தான்,மனிதப் படைப்பில் வரமுடியும் என இந்துதர்ம சாஸ்திரங்கள் விளக்குகின்றன.

பல லட்சம் பிறவிகள் கடந்து மனிதப்பிறவியடைந்தும் கூட ஏன் வெட்டிவேலை பார்க்கவேண்டும்?ஏன் இவ்வரிய வாழ்க்கையை வீணடிக்கவேண்டும்? ஆகவே,ஆத்ம பரிசோதனையில் ஈடுபடுங்கள்.

ஒரு யானை தான் இறக்கும் தருவாயில் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள வாய்ப்பிருந்தும்,ஒரு முயலுக்கு புகலிடம் கொடுத்தமையால்,விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டுஅதன் அடுத்த பிறவியில் மனிதனாய் பிறக்க நேர்ந்தது.அவர் தாம் புத்தர்!
ஜோதிடர்களின் அறிவுரைப்படி உலக சுகங்கள் அனைத்தும் கிடைக்கும்படியும்,கவலைகள் அறியாவண்ணம் இருக்குமாறு தன் மகன் சித்தார்த்தனை
வளர்த்தார் அரசர்.
சுகபோகங்களில் மூழ்கித் திளைத்திருந்த சித்தார்த்தன்,ஒரு நாள் நடு இரவில் கண்விழித்துப்பார்க்கையில்,அந்தப்புரத்து மங்கையர் பலர் அலங்கோலமாய் படுத்திருக்க,குறட்டைவிட்டுக்கொண்டும்,வாயிலிருந்து எச்சில் வழிந்தும் மற்றும் பிற அங்கங்கள் நாறிட காட்சிதர இக்கொடும் காட்சியை முதல் முறையாகக் கண்ட சித்தார்த்தன், மனம் வெதும்பி இம்மாயையை விட்டு விலகி,ஞானத் தேடலுக்கு ஆயத்தமானார்.ஆதாரம்:புத்தரின் உபதேசங்களை 12 தொகுப்புகள் “தம்மபதம்”என்றதலைப்பில் விளக்க உரைதந்துள்ளார் ஓஷோ!

சரகர் ஒரு அந்தணர்,நாடு புகழும் பெரும்பண்டிதர்.அரசவையில் முக்கிய ஆலோசகர்.இவர் ஞான வேட்கை கொண்டு புத்தரின் நேரடிச் சீடரான ஸ்ரீகீர்த்தியின் சீடரானார்.கனவில் ஒரு பெண் உருவம் தோன்றியது.அப்பெண்ணே தனது உண்மை குரு என்றுணர்ந்து,அவரைத் தேடிச்சென்றார்.ஒரு தாழ்குலப்பெண் அம்பு செய்யும் தொழிலில் ஈடுபட்டு இருப்பதைக் காண,அவரே தன் ஆதர்ச குரு என்பதை உணர்ந்துகொண்டார்.அவரை சரகர் சரணடைந்தார்.குரு,சீடர் இருவரும் இடுகாட்டில் வாழ்ந்தனர்.
சுடுகாட்டில் ஆட்டம்,பாட்டம்,நிர்வாணத் தியானம் என்று ஒரு விசித்திர பாடசாலை அரங்கேறியது.அங்கு செல்வோரெல்லாம் இவரைப்பின்பற்றுவதும் ஆயிற்று.நாட்டுமக்கள் இவரை இழிசொல்லால்தூற்றினர்.இவற்றையெல்லாம் கேள்விப்பட்ட அரசனும்தன் அபிமானத்துக்குரிய ஆலோசகர் இவ்வாறுமாறிப்போய்விட்டானே என்ற ஆதங்கத்தில், சரகரை அழைத்து வரசில பெரியோர்களை தூது அனுப்பிவைத்தார்.
சரகர் அவர்களுக்காக 120 பாடல்களைபாடினார்.சென்றவர்கள் திரும்பவில்லை.இதையடுத்து சரகரின் மீது மிகுந்த பாசம் கொண்டிருந்த ராணி சரகரைக் காணச் சென்றாள்.ராணிக்காக 80 பாக்களைப் பாடினார் சரகர். ராணியும் நாட்டையும் அரண்மனையையும் துறந்தாள்.கலவரப்பட்ட அரசர் தானே நேரில் சென்று சரகரைச் சந்தித்தார்.அரசனுக்காக சரகர் மேலும் 40 பாக்களை(பாடல்களை)ப் பாடினார்.அரசர் சரகரை சரணடைந்தார்.அரசனே மாறிப்போனதால்,அந்த ராஜ்ஜியமே மெல்ல,மெல்ல சரகரின்பக்கம் திரும்பியது.அவர் இயற்றியப்பாக்களைத் தான் “சரகரின் ராஜகீதம்” என்று அழைக்கப்படுகிறது. இவ்வாறு தந்திரயோகம் தந்து அருளினார் சரகர்.
அதேசமயம்,உலகின் முதல் யோகி எனப்படும் பரமசிவன், பார்வதிதேவிக்கு அருளியது தந்திரசாஸ்திரம் எனலாம்.
இதுநாள் வரை நடைமுறையில் இருந்து ,இருக்கின்ற,இனிமேலும் வரக்கூடிய அனைத்து தியான முறைகளையும் உள்ளடக்கிய 112 வகையான தியான செயல்முறைகளின் மூலம் தந்திரயோகத்தை பார்வதிதேவிக்கு உபதேசிக்கிறார் பரமசிவன்.

சுவாமி ராமதீர்த்தர், ரமணமகரிஷி, புத்தர்,ஜெ.கிருஷ்ணமூர்த்தி, குர்ஜிப் ஆகியோர் இதில் எந்த வகையான தியானம் பயின்று முக்தி அடைந்தார்கள் என்ற சுவராஸ்யமான குறிப்புகளை ஓஷோ தருகிறார்.
இவ்வழிமுறைகள் அனைத்தும் “விஞ்ஞான பைரவ தந்திர” என்ற ஆதி நூலில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன.எவரும் அறியாமல் ரகசியமாக நெடுங்காலமாக பாதுகாக்கப்பட்ட இந்நூலுக்குஒஷோ1200 பக்கங்கள் கொண்ட விளக்க உரை எழுதியிருக்கிறார். “The book of Secrets”விலை மதிக்க முடியாத பொக்கிஷம்.இப்புத்தகத்தை வாங்கித் தெளிவு பெறுக.
இவரை மேலும் வளரவிட்டால் தங்கள் அமெரிக்கநாட்டுக்குள் (குறிப்பாக கிறிஸ்தவர்களின்)மனோபாவத்தையே மாற்றி மேற்கத்தியர்களின் போக்கையே திசை திருப்பிவிடுவார் என்று அஞ்சி அமெரிக்க அரசாங்கம் (அதிபர் ரொனால்டு ரீகன் காலத்தில்) ஓஷோவை காரணமின்றி சிறையில் அடைத்தது.அவருக்கு ஊசி மூலமாக மெல்லக்கொல்லும் விஷத்தை உடலில் ஏற்றியது.பின்னர்,குற்றங்கள்நிரூபிக்க முடியாததால் டெக்னிக்கல் காரணம் காட்டி அமெரிக்காவிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார்.
எந்த ஐரோப்பியநாட்டுக்குள்ளும் நுழையாதபடி அமெரிக்க எதேச்சதிகாரம் சதி செய்தது.இங்கிலாந்தில் transit flightக்காக காத்திருந்த வேளையில் கூட 6 மணிநேரம் லண்டன் ஜெயிலில் பிடித்து வைத்திருந்தார்கள்.
எதிலும் துணிவு,சமன்பாட்டு நோக்கமும் நெஞ்சுரமும் கொண்ட ஓஷோகிறிஸ்தவ உலகத்திற்கு சிம்மசொப்பனமாகத் திகழ்ந்தார்.
எந்த ஒரு சாமனியனும் முக்தி அடையலாம் என்பதற்கு உதாரணமாக ஓஷோ உலகிற்கு ஒரு விடிவெள்ளி.
ஆன்ம,தத்துவவிஷயங்களில் அவர் தொடாத சப்ஜெட்டே கிடையாது.
600 க்கும் மேற்பட்டபுத்தகங்கள் இவர் எழுதியுள்ளார்.இப்படி எந்த துறவியும் இதுவரை எழுதியதில்லை;1800 தலைப்புகளில் இவரைப்போல் இனி ஒருவர் பேசுபவர்பிறப்பாரா?என்பதும் சந்தேகமே!!!இதுவரை இவர் பயன்படுத்தியுள்ள வார்த்தைகளின் மொத்தம் 6 கோடி.

இவர் கி.பி.1986 வாக்கில்தான் இந்த பூமியை விட்டுச் சென்றார்.இவரது போதனைகளைக் கண்டு,இவர் ஒரு செக்ஸ் சாமியார் என்றே உலகம் நம்புகிறது.மனிதனின் சிற்றறிவால் தவறாக புரிந்துகொள்ளப்பட்ட பேறறிவு ஆச்சார்யா ரஜ்ஜினிஷ் {ஓஸோ}

நன்றி.ஆன்மீகக்கடல்

Tuesday, January 4, 2011

Kaaba a Hindu Temple?


Kaaba a Hindu Temple?

[Note: A recent archeological find in Kuwait unearthed a gold-plated statue of the Hindu deity Ganesh. A Muslim resident of Kuwait requested historical research material that can help explain the connection between Hindu civilisation and Arabia.]

Was the Kaaba Originally a Hindu Temple?
By P.N. Oak (Historian)

Glancing through some research material recently, I was pleasantly surprised to come across a reference to a king Vikramaditya inscription found in the Kaaba in Mecca proving beyond doubt that the Arabian Peninsula formed a part of his Indian Empire.

The text of the crucial Vikramaditya inscription, found inscribed on a gold dish hung inside the Kaaba shrine in Mecca, is found recorded on page 315 of a volume known as ‘Sayar-ul-Okul’ treasured in the Makhtab-e-Sultania library in Istanbul, Turkey. Rendered in free English the inscription says:

"Fortunate are those who were born (and lived) during king Vikram’s reign. He was a noble, generous dutiful ruler, devoted to the welfare of his subjects. But at that time we Arabs, oblivious of God, were lost in sensual pleasures. Plotting and torture were rampant. The darkness of ignorance had enveloped our country. Like the lamb struggling for her life in the cruel paws of a wolf we Arabs were caught up in ignorance. The entire country was enveloped in a darkness so intense as on a new moon night. But the present dawn and pleasant sunshine of education is the result of the favour of the noble king Vikramaditya whose benevolent supervision did not lose sight of us- foreigners as we were. He spread his sacred religion amongst us and sent scholars whose brilliance shone like that of the sun from his country to ours. These scholars and preceptors through whose benevolence we were once again made cognisant of the presence of God, introduced to His sacred existence and put on the road of Truth, had come to our country to preach their religion and impart education at king Vikramaditya’s behest."

For those who would like to read the Arabic wording I reproduce it hereunder in Roman script:

"Itrashaphai Santu Ibikramatul Phahalameen Karimun Yartapheeha Wayosassaru Bihillahaya Samaini Ela Motakabberen Sihillaha Yuhee Quid min howa Yapakhara phajjal asari nahone osirom bayjayhalem. Yundan blabin Kajan blnaya khtoryaha sadunya kanateph netephi bejehalin Atadari bilamasa- rateen phakef tasabuhu kaunnieja majekaralhada walador. As hmiman burukankad toluho watastaru hihila Yakajibaymana balay kulk amarena phaneya jaunabilamary Bikramatum".

(Page 315 Sayar-ul-okul).

[Note: The title ‘Saya-ul-okul’ signifies memorable words.]

A careful analysis of the above inscription enables us to draw the following conclusions:

That the ancient Indian empires may have extended up to the eastern boundaries of Arabia until Vikramaditya and that it was he who for the first time conquered Arabia. Because the inscription says that king Vikram who dispelled the darkness of ignorance from Arabia.
That, whatever their earlier faith, King Vikrama’s preachers had succeeded in spreading the Vedic (based on the Vedas, the Hindu sacred scriptures)) way of life in Arabia.
That the knowledge of Indian arts and sciences was imparted by Indians to the Arabs directly by founding schools, academies and cultural centres. The belief, therefore, that visiting Arabs conveyed that knowledge to their own lands through their own indefatigable efforts and scholarship is unfounded.
An ancillary conclusion could be that the so-called Kutub Minar (in Delhi, India) could well be king Vikramadiya’s tower commemorating his conquest of Arabia. This conclusion is strengthened by two pointers. Firstly, the inscription on the iron pillar near the so-called Kutub Minar refers to the marriage of the victorious king Vikramaditya to the princess of Balhika. This Balhika is none other than the Balkh region in West Asia. It could be that Arabia was wrestled by king Vikramaditya from the ruler of Balkh who concluded a treaty by giving his daughter in marriage to the victor. Secondly, the township adjoining the so called Kutub Minar is named Mehrauli after Mihira who was the renowned astronomer-mathematician of king Vikram’s court. Mehrauli is the corrupt form of Sanskrit ‘Mihira-Awali’ signifying a row of houses raised for Mihira and his helpers and assistants working on astronomical observations made from the tower.

Having seen the far reaching and history shaking implications of the Arabic inscription concerning king Vikrama, we shall now piece together the story of its find. How it came to be recorded and hung in the Kaaba in Mecca. What are the other proofs reinforcing the belief that Arabs were once followers of the Indian Vedic way of life and that tranquillity and education were ushered into Arabia by king Vikramaditya’s scholars, educationists from an uneasy period of "ignorance and turmoil" mentioned in the inscription.

In Istanbul, Turkey, there is a famous library called Makhatab-e-Sultania, which is reputed to have the largest collection of ancient West Asian literature. In the Arabic section of that library is an anthology of ancient Arabic poetry. That anthology was compiled from an earlier work in A.D. 1742 under the orders of the Turkish ruler Sultan Salim.

The pages of that volume are of Hareer – a kind of silk used for writing on. Each page has a decorative gilded border. That anthology is known as Sayar-ul-Okul. It is divided into three parts. The first part contains biographic details and the poetic compositions of pre-Islamic Arabian poets. The second part embodies accounts and verses of poets of the period beginning just after prophet Mohammad’s times, up to the end of the Banee-Um-Mayya dynasty. The third part deals with later poets up to the end of Khalif Harun-al-Rashid’s times.

Abu Amir Asamai, an Arabian bard who was the poet Laureate of Harun-al-Rashid’s court, has compiled and edited the anthology.

The first modern edition of ‘Sayar-ul-Okul’ was printed and published in Berlin in 1864. A subsequent edition is the one published in Beirut in 1932.

The collection is regarded as the most important and authoritative anthology of ancient Arabic poetry. It throws considerable light on the social life, customs, manners and entertainment modes of ancient Arabia. The book also contains an elaborate description of the ancient shrine of Mecca, the town and the annual fair known as OKAJ which used to be held every year around the Kaaba temple in Mecca. This should convince readers that the annual haj of the Muslims to the Kaaba is of earlier pre-Islamic congregation.

But the OKAJ fair was far from a carnival. It provided a forum for the elite and the learned to discuss the social, religious, political, literary and other aspects of the Vedic culture then pervading Arabia. ‘Sayar-ul-Okul’ asserts that the conclusion reached at those discussions were widely respected throughout Arabia. Mecca, therefore, followed the Varanasi tradition (of India) of providing a venue for important discussions among the learned while the masses congregated there for spiritual bliss. The principal shrines at both Varanasi in India and at Mecca in Arvasthan (Arabia) were Siva temples. Even to this day ancient Mahadev (Siva) emblems can be seen. It is the Shankara (Siva) stone that Muslim pilgrims reverently touch and kiss in the Kaaba.

Arabic tradition has lost trace of the founding of the Kaaba temple. The discovery of the Vikramaditya inscription affords a clue. King Vikramaditya is known for his great devotion to Lord Mahadev (Siva). At Ujjain (India), the capital of Vikramaditya, exists the famous shrine of Mahankal, i.e., of Lord Shankara (Siva) associated with Vikramaditya. Since according to the Vikramaditya inscription he spread the Vedic religion, who else but he could have founded the Kaaba temple in Mecca?

A few miles away from Mecca is a big signboard which bars the entry of any non-Muslim into the area. This is a reminder of the days when the Kaaba was stormed and captured solely for the newly established faith of Islam. The object in barring entry of non-Muslims was obviously to prevent its recapture.

As the pilgrim proceeds towards Mecca he is asked to shave his head and beard and to don special sacred attire that consists of two seamless sheets of white cloth. One is to be worn round the waist and the other over the shoulders. Both these rites are remnants of the old Vedic practice of entering Hindu temples clean- and with holy seamless white sheets.

The main shrine in Mecca, which houses the Siva emblem, is known as the Kaaba. It is clothed in a black shroud. That custom also originates from the days when it was thought necessary to discourage its recapture by camouflaging it.

According to the Encyclopaedia Britannica, the Kaaba has 360 images. Traditional accounts mention that one of the deities among the 360 destroyed when the place was stormed, was that of Saturn; another was of the Moon and yet another was one called Allah. That shows that in the Kaaba the Arabs worshipped the nine planets in pre-Islamic days. In India the practice of ‘Navagraha’ puja, that is worship of the nine planets, is still in vogue. Two of these nine are Saturn and Moon.

In India the crescent moon is always painted across the forehead of the Siva symbol. Since that symbol was associated with the Siva emblem in Kaaba it came to be grafted on the flag of Islam.

Another Hindu tradition associated with the Kaaba is that of the sacred stream Ganga (sacred waters of the Ganges river). According to the Hindu tradition Ganga is also inseparable from the Shiva emblem as the crescent moon. Wherever there is a Siva emblem, Ganga must co-exist. True to that association a sacred fount exists near the Kaaba. Its water is held sacred because it has been traditionally regarded as Ganga since pre-Islamic times (Zam-Zam water).

[Note: Even today, Muslim pilgrims who go to the Kaaba for Haj regard this Zam-Zam water with reverence and take some bottled water with them as sacred water.]

Muslim pilgrims visiting the Kaaba temple go around it seven times. In no other mosque does the circumambulation prevail. Hindus invariably circumambulate around their deities. This is yet another proof that the Kaaba shrine is a pre-Islamic Indian Shiva temple where the Hindu practice of circumambulation is still meticulously observed.

The practice of taking seven steps- known as Saptapadi in Sanskrit- is associated with Hindu marriage ceremony and fire worship. The culminating rite in a Hindu marriage enjoins upon the bride and groom to go round the sacred fire four times (but misunderstood by many as seven times). Since "Makha" means fire, the seven circumambulations also prove that Mecca was the seat of Indian fire-worship in the West Asia.

It might come as a stunning revelation to many that the word ‘ALLAH’ itself is Sanskrit. In Sanskrit language Allah, Akka and Amba are synonyms. They signify a goddess or mother. The term ‘ALLAH’ forms part of Sanskrit chants invoking goddess Durga, also known as Bhavani, Chandi and Mahishasurmardini. The Islamic word for God is., therefore, not an innovation but the ancient Sanskrit appellation retained and continued by Islam. Allah means mother or goddess and mother goddess.

One Koranic verse is an exact translation of a stanza in the Yajurveda. This was pointed out by the great research scholar Pandit Satavlekar of Pardi in one of his articles.

[Note: Another scholar points out that the following teaching from the Koran is exactly similar to the teaching of the Kena Upanishad (1.7).

The Koran:
"Sight perceives Him not. But He perceives men's sights; for He is the knower of secrets, the Aware."

Kena Upanishad:
"That which cannot be seen by the eye but through which the eye itself sees, know That to be Brahman (God) and not what people worship here (in the manifested world)."

A simplified meaning of both the above verses reads:

God is one and that He is beyond man's sensory experience.

The identity of Unani and Ayurvedic systems shows that Unani is just the Arabic term for the Ayurvedic system of healing taught to them and administered in Arabia when Arabia formed part of the Indian empire.

It will now be easy to comprehend the various Hindu customs still prevailing in West Asian countries even after the existence of Islam during the last 1300 years. Let us review some Hindu traditions which exist as the core of Islamic practice.

The Hindus have a pantheon of 33 gods. People in Asia Minor too worshipped 33 gods before the spread of Islam. The lunar calendar was introduced in West Asia during the Indian rule. The Muslim month ‘Safar’ signifying the ‘extra’ month (Adhik Maas) in the Hindu calendar. The Muslim month Rabi is the corrupt form of Ravi meaning the sun because Sanskrit ‘V’ changes into Prakrit ‘B’ (Prakrit being the popular version of Sanskrit language). The Muslim sanctity for Gyrahwi Sharif is nothing but the Hindu Ekadashi (Gyrah = elevan or Gyaarah). Both are identical in meaning.

The Islamic practice of Bakari Eed derives from the Go-Medh and Ashva-Medh Yagnas or sacrifices of Vedic times. Eed in Sanskrit means worship. The Islamic word Eed for festive days, signifying days of worship, is therefore a pure Sanskrit word. The word MESH in the Hindu zodiac signifies a lamb. Since in ancient times the year used to begin with the entry of the sun in Aries, the occasion was celebrated with mutton feasting. That is the origin of the Bakari Eed festival.

[Note: The word Bakari is an Indian language word for a goat.]

Since Eed means worship and Griha means ‘house’, the Islamic word Idgah signifies a ‘House of worship’ which is the exact Sanskrit connotation of the term. Similarly the word ‘Namaz’ derives from two Sanskrit roots ‘Nama’ and ‘Yajna’ (NAMa yAJna) meaning bowing and worshipping.

Vedic descriptions about the moon, the different stellar constellations and the creation of the universe have been incorporated from the Vedas in Koran part 1 chapter 2, stanza 113, 114, 115, and 158, 189, chapter 9, stanza 37 and chapter 10, stanzas 4 to 7.

Recital of the Namaz five times a day owes its origin to the Vedic injunction of Panchmahayagna (five daily worship- Panch-Maha-Yagna) which is part of the daily Vedic ritual prescribed for all individuals.

Muslims are enjoined cleanliness of five parts of the body before commencing prayers. This derives from the Vedic injuction ‘Shareer Shydhyartham Panchanga Nyasah’.

Four months of the year are regarded as very sacred in Islamic custom. The devout are enjoined to abstain from plunder and other evil deeds during that period. This originates in the Chaturmasa i.e., the four-month period of special vows and austerities in Hindu tradition. Shabibarat is the corrupt form of Shiva Vrat and Shiva Ratra. Since the Kaaba has been an important centre of Shiva (Siva) worship from times immemorial, the Shivaratri festival used to be celebrated there with great gusto. It is that festival which is signified by the Islamic word Shabibarat.

Encyclopaedias tell us that there are inscriptions on the side of the Kaaba walls. What they are, no body has been allowed to study, according to the correspondence I had with an American scholar of Arabic. But according to hearsay at least some of those inscriptions are in Sanskrit, and some of them are stanzas from the Bhagavad Gita.

According to extant Islamic records, Indian merchants had settled in Arabia, particularly in Yemen, and their life and manners deeply influenced those who came in touch with them. At Ubla there was a large number of Indian settlements. This shows that Indians were in Arabia and Yemen in sufficient strength and commanding position to be able to influence the local people. This could not be possible unless they belonged to the ruling class.

It is mentioned in the Abadis i.e., the authentic traditions of Prophet Mohammad compiled by Imam Bukhari that the Indian tribe of Jats had settled in Arabia before Prophet Mohammad’s times. Once when Hazrat Ayesha, wife of the Prophet, was taken ill, her nephew sent for a Jat physician for her treatment. This proves that Indians enjoyed a high and esteemed status in Arabia. Such a status could not be theirs unless they were the rulers. Bukhari also tells us that an Indian Raja (king) sent a jar of ginger pickles to the Prophet. This shows that the Indian Jat Raja ruled an adjacent area so as to be in a position to send such an insignificant present as ginger pickles. The Prophet is said to have so highly relished it as to have told his colleagues also to partake of it. These references show that even during Prophet Mohammad’s times Indians retained their influential role in Arabia, which was a dwindling legacy from Vikramaditya’s times.

The Islamic term ‘Eed-ul-Fitr’ derives from the ‘Eed of Piters’ that is worship of forefathers in Sanskrit tradition. In India, Hindus commemorate their ancestors during the Pitr-Paksha that is the fortnight reserved for their remembrance. The very same is the significance of ‘Eed-ul-Fitr’ (worship of forefathers).

The Islamic practice of observing the moon rise before deciding on celebrating the occasion derives from the Hindu custom of breaking fast on Sankranti and Vinayaki Chaturthi only after sighting the moon.

Barah Vafat, the Muslim festival for commemorating those dead in battle or by weapons, derives from a similar Sanskrit tradition because in Sanskrit ‘Phiphaut’ is ‘death’. Hindus observe Chayal Chaturdashi in memory of those who have died in battle.

The word Arabia is itself the abbreviation of a Sanskrit word. The original word is ‘Arabasthan’. Since Prakrit ‘B’ is Sanskrit ‘V’ the original Sanskrit name of the land is ‘Arvasthan’. ‘Arva’ in Sanskrit means a horse. Arvasthan signifies a land of horses., and as well all know, Arabia is famous for its horses.

This discovery changes the entire complexion of the history of ancient India. Firstly we may have to revise our concepts about the king who had the largest empire in history. It could be that the expanse of king Vikramaditya’s empire was greater than that of all others. Secondly, the idea that the Indian empire spread only to the east and not in the west beyond say, Afghanisthan may have to be abandoned. Thirdly the effeminate and pathetic belief that India, unlike any other country in the world could by some age spread her benign and beatific cultural influence, language, customs, manners and education over distant lands without militarily conquering them is baseless. India did conquer all those countries physically wherever traces of its culture and language are still extant and the region extended from Bali island in the south Pacific to the Baltic in Northern Europe and from Korea to Kaaba. The only difference was that while Indian rulers identified themselves with the local population and established welfare states, Moghuls and others who ruled conquered lands perpetuated untold atrocities over the vanquished.

‘Sayar-ul-Okul’ tells us that a pan-Arabic poetic symposium used to be held in Mecca at the annual Okaj fair in pre-Islamic times. All leading poets used to participate in it.

Poems considered best were awarded prizes. The best-engraved on gold plate were hung inside the temple. Others etched on camel or goatskin were hung outside. Thus for thousands of years the Kaaba was the treasure house of the best Arabian poetic thought inspired by the Indian Vedic tradition.

That tradition being of immemorial antiquity many poetic compositions were engraved and hung inside and outside on the walls of the Kaaba. But most of the poems got lost and destroyed during the storming of the Kaaba by Prophet Mohammad’s troops. The Prophet’s court poet, Hassan-bin-Sawik, who was among the invaders, captured some of the treasured poems and dumped the gold plate on which they were inscribed in his own home. Sawik’s grandson, hoping to earn a reward carried those gold plates to Khalif’s court where he met the well-known Arab scholar Abu Amir Asamai. The latter received from the bearer five gold plates and 16 leather sheets with the prize-winning poems engraved on them. The bearer was sent away happy bestowed with a good reward.

On the five gold plates were inscribed verses by ancient Arab poets like Labi Baynay, Akhatab-bin-Turfa and Jarrham Bintoi. That discovery made Harun-al-Rashid order Abu Amir to compile a collection of all earlier compositions. One of the compositions in the collection is a tribute in verse paid by Jarrham Bintoi, a renowned Arab poet, to king Vikramaditya. Bintoi who lived 165 years before Prophet Mohammad had received the highest award for the best poetic compositions for three years in succession in the pan-Arabic symposiums held in Mecca every year. All those three poems of Bintoi adjudged best were hung inside the Kaaba temple, inscribed on gold plates. One of these constituted an unreserved tribute to King Vikramaditya for his paternal and filial rule over Arabia. That has already been quoted above.

Pre-Islamic Arabian poet Bintoi’s tribute to king Vikramaditya is a decisive evidence that it was king Vikramaditya who first conquered the Arabian Peninsula and made it a part of the Indian Empire. This explains why starting from India towards the west we have all Sanskrit names like Afghanisthan (now Afghanistan), Baluchisthan, Kurdisthan, Tajikiathan, Uzbekisthan, Iran, Sivisthan, Iraq, Arvasthan, Turkesthan (Turkmenisthan) etc.

Historians have blundered in not giving due weight to the evidence provided by Sanskrit names pervading over the entire west Asian region. Let us take a contemporary instance. Why did a part of India get named Nagaland even after the end of British rule over India? After all historical traces are wiped out of human memory, will a future age historian be wrong if he concludes from the name Nagaland that the British or some English speaking power must have ruled over India? Why is Portuguese spoken in Goa (part of India), and French in Pondichery (part of India), and both French and English in Canada? Is it not because those people ruled over the territories where their languages are spoken? Can we not then justly conclude that wherever traces of Sanskrit names and traditions exist Indians once held sway? It is unfortunate that this important piece of decisive evidence has been ignored all these centuries.

Another question which should have presented itself to historians for consideration is how could it be that Indian empires could extend in the east as far as Korea and Japan, while not being able to make headway beyond Afghanisthan? In fact land campaigns are much easier to conduct than by sea. It was the Indians who ruled the entire West Asian region from Karachi to Hedjaz and who gave Sanskrit names to those lands and the towns therein, introduce their pantheon of the fire-worship, imparted education and established law and order.

It may be that Arabia itself was not part of the Indian empire until king Vikrama , since Bintoi says that it was king Vikrama who for the first time brought about a radical change in the social, cultural and political life of Arabia. It may be that the whole of West Asia except Arabia was under Indian rule before Vikrama. The latter added Arabia too to the Indian Empire. Or as a remote possibility it could be that king Vikramaditya himself conducted a series of brilliant campaigns annexing to his empire the vast region between Afghanisthan and Hedjaz.

Incidentally this also explains why king Vikramaditya is so famous in history. Apart from the nobility and truthfulness of heart and his impartial filial affection for all his subjects, whether Indian or Arab, as testified by Bintoi, king Vikramaditya has been permanently enshrined in the pages of history because he was the world’s greatest ruler having the largest empire. It should be remembered that only a monarch with a vast empire gets famous in world history. Vikram Samvat (calendar still widely in use in India today) which he initiated over 2000 years ago may well mark his victory over Arabia, and the so called Kutub Minar (Kutub Tower in Delhi), a pillar commemorating that victory and the consequential marriage with the Vaihika (Balkh) princess as testified by the nearby iron pillar inscription.

A great many puzzles of ancient world history get automatically solved by a proper understanding of these great conquests of king Vikramaditya. As recorded by the Arab poet Bintoi, Indian scholars, preachers and social workers spread the fire-worship ceremony, preached the Vedic way of life, manned schools, set up Ayurvedic (healing) centres, trained the local people in irrigation and agriculture and established in those regions a democratic, orderly, peaceful, enlightened and religious way of life. That was of course, a Vedic Hindu way of life.

It is from such ancient times that Indian Kshtriya royal families, like the Pahalvis and Barmaks, have held sway over Iran and Iraq. It is those conquests, which made the Parsees Agnihotris i.e., fire-worshippers. It is therefore that we find the Kurds of Kurdisthan speaking a Sanskritised dialect, fire temples existing thousands of miles away from India, and scores of sites of ancient Indian cultural centres like Navbahar in West Asia and the numerous viharas in Soviet Russia spread throughout the world. Ever since so many viharas are often dug up in Soviet Russia, ancient Indian sculptures are also found in excavations in Central Asia. The same goes for West Asia.

[Note: Ancient Indian sculptures include metal statues of the Hindu deity Ganesh (the elephant headed god); the most recent find being in Kuwait].

Unfortunately these chapters of world history have been almost obliterated from public memory. They need to be carefully deciphered and rewritten. When these chapters are rewritten they might change the entire concept and orientation of ancient history.

In view of the overwhelming evidence led above, historians, scholars, students of history and lay men alike should take note that they had better revise their text books of ancient world history. The existence of Hindu customs, shrines, Sanskrit names of whole regions, countries and towns and the Vikramaditya inscriptions reproduced at the beginning are a thumping proof that Indian Kshatriyas once ruled over the vast region from Bali to Baltic and Korea to Kaaba in Mecca, Arabia at the very least.

Links to similar topics

go to www.google.com/
in the search box type
Sword of truth Aditi Chaturvedi


The following explanation is reproduced from the Sword of Truth archives.

All Arabic copies of the Koran have the mysterious figure 786 imprinted on them . No Arabic scholar has been able to determine the choice of this particular number as divine. It is an established fact that Muhammad was illiterate therefore it is obvious that he would not be able to differentiate numbers from letters. This "magical" number is none other than the Vedic holy letter "OM" written in Sanskrit (Refer to figure 2). Anyone who knows Sanskrit can try reading the symbol for "OM" backwards in the Arabic way and magically the numbers 786 will appear! Muslims in their ignorance simply do not realise that this special number is nothing more than the holiest of Vedic symbols misread.



Figure 2.
Read from right to left this figure
of OM represents the numbers 786
Look at this symbol of Om in a mirror and
you can make out the Devnagari (Sanskrit-Hindi)
numerals 7-8-6

______________

We received the following email from one of our readers
Sun, 07 Nov 2004 02:24:39+0300
Kabaa-Kabaali-Lord Shiva*
Dear Sir,
First of all I heartly thank for hosting such a beautiful website. I read the message " Is the Kabaa a Hindu temple ???". It was a very Intresting, thought provoking and informative message. I would like to bring to your notice regarding this, that the word Kabaa might have come from the TAMIL language - Kabaalishwaran temple (TAMIL is considered as one of the oldest languages of the world). Dravidian's worshiped Lord Shiva as their Primal Deity - Indus valley civilization. Shiva Temple's in South India are called as Kabaalishwaran temple's. Kabaali - refers to Lord Shiva.

-Dr.Davis S.Senthilkumar